Kalwaria Zebrzydowska. 125 lat Zespołu Szkół im. Komisji Edukacji Narodowej

Wyjątkowy dzień w historii kalwaryjskiej szkoły rozpoczął się od mszy świętej w kościele parafialnym św. Józefa.

Po niej odbyła się tradycyjna akademia, w której wzięło udział wielu absolwentów szkoły oraz zaproszonych gości – przedstawicieli parlamentu, władz wojewódzkich i gminnych, duchowieństwa, służb mundurowych oraz współpracujących z placówką organizacji i instytucji.

Po akademii zaproszeni goście przenieśli się na zewnątrz budynku szkoły. Tutaj uroczyście otwarto nowy kompleks sportowy składający się z boisk wielofunkcyjnych i siłowni zewnętrznej, dostosowanej do osób niepełnosprawnych.

Inwestycja kosztowała ponad 960 tysięcy złotych, z czego prawie 594 tysiące złotych to dofinansowanie z Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Małopolskiego na lata 2014-2020.

To jedna z najstarszych szkół zawodowych w województwie małopolskim. Dzieje tej placówki oświatowej sięgają 1895 r., kiedy to 15 października Rada Gminna w Kalwarii Zebrzydowskiej wystosowała petycję do Wysokiego Wydziału Krajowego we Lwowie w celu uzyskania zezwolenia na założenie w mieście szkoły stolarskiej.

Po udzieleniu zgody przez wyżej wymienioną instancję 16 IX 1897 r. otwarta została w Kalwarii Zebrzydowskiej Krajowa Szkoła Stolarska. Celem jej było kształcenie miejscowych rzemieślników, przygotowanie ich do produkowania mebli artystycznych.

Dzieje tej placówki oświatowej sięgają 1895 r., kiedy to 15 października Rada Gminna w Kalwarii Zebrzydowskiej wystosowała petycję do Wysokiego Wydziału Krajowego we Lwowie w celu uzyskania zezwolenia na założenie w mieście szkoły stolarskiej.

Po udzieleniu zgody przez wyżej wymienioną instancję 16 IX 1897 r. otwarta została w Kalwarii Zebrzydowskiej Krajowa Szkoła Stolarska. Celem jej było kształcenie miejscowych rzemieślników, przygotowanie ich do produkowania mebli artystycznych. W sierpniu 1904 r. oddano do użytku szkoły nowy budynek wraz z halą maszyn. W skład wyposażenia weszły również wszelkie urządzenia techniczne, które zapewniały miejscowemu rzemiosłu dogodne warunki do produkcji nowoczesnych mebli. Ponadto dyrekcja nawiązała kontakt z wiedeńskim przemysłem meblowym, a austriackie Ministerstwo Handlu i Muzeum Sztuki udzieliło szkole zasiłków finansowych oraz dostarczało wzorów mebli. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. zmieniono nazwę tego ośrodka szkoleniowego. Odtąd była to Państwowa Szkoła Stolarska.

Wybuch II wojny światowej nie przerwał działalności szkoły zawodowej, jedynej na terenie gminy. W owym czasie placówka oświatowa, o której mowa, nie tylko spełniała swą prymarną, dydaktyczną powinność, ale i obejmowała opieką młodych ludzi, chroniąc ich tym samym przed przymusowym wywiezieniem do Rzeszy. Państwowa Szkoła Rzemieślnicza dla Stolarzy w Kalwarii Zebrzydowskiej była akceptowana przez okupanta, który liczył na jej absolwentów jako na doskonałą siłę roboczą dla niemieckich fabryk.